جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدَ الرَّحْمَنُ عِبَادَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّهُ كَانَ وَعْدُهُ مَأْتِيًّا ﴿۶۱﴾ لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا إِلَّا سَلَامًا وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيهَا بُكْرَةً وَعَشِيًّا ﴿۶۲﴾ تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ كَانَ تَقِيًّا ﴿۶۳﴾

جنتونه دهمیشه اوسیدلو هغه چه وعده کړی ده رحمان د بندگانوخپلوسره په غیب باندی چه نه دی لیدلی دا جنتونه یقیناً وعده د اللّه تعالٰی پوره کیدی شی ﴿۶۱﴾
نه به اوری په هغی کښی بی فائدی خبری لیکن اوری به سلامونه او دوی لره رزق ددوی دی په هغی کښی صبائی او بیگائی ﴿۶۲﴾
داهغه جنت دی چه ورکؤو (بی عوضه) هغه چاته چه وی بندگانو زمونږ نه هغه څوک چه وی تقویٰ (توحید) والا ﴿۶۳﴾